W tej metodzie kompozyt nie jest modelowany ręcznie, tylko wstrzykiwany do gotowej, wcześniej przygotowanej formy. Proces zaczyna się od pobrania wycisków lub skanów, na podstawie których technik przygotowuje model i szynę. W kolejnym etapie lekarz nakłada szynę na zęby pacjenta i wprowadza do niej płynny materiał.

 Charakterystyczne cechy:

Brak warstwowości – ząb ma jednolity kolor i strukturę.

Mniejsze możliwości cieniowania – forma nadaje zębowi jednolity kształt i kolor, przez co trudniej uzyskać subtelne przejścia tonalne, które w naturalnym uzębieniu powstają w wyniku zróżnicowanego światłocienia i głębi koloru.

Dwa etapy zabiegu – metoda flow injection wymaga wcześniejszego przygotowania. Podczas pierwszej wizyty pobierane są wyciski lub skany, na podstawie których technik wykonuje model zębów oraz szynę, która nadaje odbudowie kształt. Dopiero na kolejnej wizycie lekarz aplikuje kompozyt do tej formy. Całość wymaga większej organizacji, a zmiany estetyczne nie mogą być korygowane bezpośrednio podczas zabiegu – jak ma to miejsce w metodzie warstwowej.

Niższa precyzja w obszarze styku z dziąsłem – w metodzie flow injection kształt odbudowy jest nadawany przez formę, a nie ręcznie modelowany przez lekarza. To ogranicza możliwość dokładnego dopasowania materiału do naturalnej granicy zęba i dziąsła. Może to prowadzić do powstania tzw. nawisów lub ostrych przejść, które nie tylko pogarszają estetykę, ale także utrudniają utrzymanie higieny i zwiększają ryzyko podrażnień lub stanu zapalnego.

Mniejsza rola lekarza w kształtowaniu zęba – dużą część pracy wykonuje technik.

To metoda, która może sprawdzić się w prostszych przypadkach, np. gdy odbudowa ma charakter bardziej techniczny i dotyczy większej liczby zębów – ale trzeba mieć świadomość jej ograniczeń.